ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΘΥΣΙΑΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 08 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2018
ΜΑΡΤΥΡΙΚΑ ΚΕΡΔΥΛΛΙΑ ΣΕΡΡΩΝ - ΔΗΜΟΥ ΑΜΦΙΠΟΛΗΣ ΣΕΡΡΩΝ
Η ΕΑΣ ΣΕΓΑΣ Αν. Μακεδονίας-Θράκης σύμφωνα με το καλεντάρι της , σε συνεργασία με τον Δήμο Αμφίπολης και τον Πολιτιστικό Σύλλογο Νέων Κερδυλίων, προκηρύσσει τον 2ο αγώνα δρόμου θυσίας σε δημόσια οδό, υπό την αιγίδα του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας με τους παρακάτω όρους:
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2018.
ΑΦΕΤΗΡΙΑ -ΤΕΡΜΑΤΙΣΜΟΣ: Πλατεία Νέων Κερδυλίων
ΑΠΟΣΤΑΣΗ: 10.000μ .
ΔΙΑΔΡΟΜΗ: Εκκίνηση από την πλατεία Νέων Κερδυλίων έως το μνημείο Πεσόντων (5ο χιλ.)και επιστροφή.
Χαρακτηριστικά διαδρομής και υψομετρικές διαφορές.
Η διαδρομή είναι σε άσφαλτο . Στην αφετηρία η υψομετρική διαφορά είναι 10 μ στο 1ο χιλ. 44 μ, στο 2ο χιλ. 60 μ, στο 3ο χιλ. 136 μ. στο 4ο χιλ. 206 μ στο 5ο χιλ. 297
ΩΡΑ EKΚINΗΣΗΣ 10:00
ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ: Έχουν οι αθλητές - τριες που ανήκουν στη δύναμη των σωματείων μελών του ΣΕΓΑΣ καθώς και βετεράνοι και ανεξάρτητοι αθλητές – τριες.
ΗΛΙΚΙΑ
Οι γεννηθέντες το έτος 2001 και μεγαλύτεροι. Παράλληλα θα διεξαχθεί και αγώνας δρόμου 1000 μ. για μαθητές-τριες δημοτικών σχολείων με αφετηρία και τερματισμό την ίδια πλατεία και ώρα εκκίνησης στις 11:15.
ΕΠΑΘΛΑ:
Στον πρώτο νικητή – τρια θα απονεμηθεί κύπελλο, χρυσό μετάλλιο, δίπλωμα.
Στον δεύτερο νικητή-τρια αργυρό μετάλλιο & δίπλωμα.
Στον τρίτο νικητή-τρια χάλκινο μετάλλιο & δίπλωμα και σε όσους τερματίσουν αναμνηστικά μετάλλια και διπλώματα.
ΙΑΤΡΙΚΗ ΕΞΕΤΑΣΗ:
Με τη φροντίδα και την ευθύνη των Συλλόγων τους οι αθλητές και οι αθλήτριες θα πρέπει να έχουν εξετασθεί από γιατρό πριν από τους αγώνες.
Η πιστοποίηση της υγείας των αθλητών-τριών είναι υποχρεωτική και αποτελεί προϋπόθεση για την συμμετοχή τους σε προπονήσεις και αγώνες. Η πιστοποίηση αυτή γίνεται στο πίσω μέρος του Δελτίου του αθλητή-τριας και το οποίο θεωρείται από Νομαρχιακό Νοσοκομείο ή Κέντρο Υγείας ή Αγροτικό Ιατρείο ή Υγειονομική Στρατιωτική Μονάδα ή από έχοντες οποιαδήποτε σχέση με το Δημόσιο , Ν.Π.Δ.Δ. ή ιδιώτες ιατρούς. Το Δελτίο Υγείας ισχύει για ένα [1] έτος από τη θεώρησή του.
Οι ανεξάρτητοι αθλητές θα υπογράφουν υπεύθυνη δήλωση ότι έχουν εξετασθεί ιατρικώς και προκειμένου για μαθητές - τριες οι γονείς ή οι κηδεμόνες τους, προσκομίζοντας και ιατρική βεβαίωση.
ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ: Οι δηλώσεις συμμετοχής - εγγραφές των αθλητών τριών θα γίνονται ηλεκτρονικά στα e-mail eassegas.anmth @gmail.com & sersegas@gmail.comή στο fax 2321050818 της ΕΑΣ μέχρι την Πέμπτη 4 Οκτωβρίου και στον χώρο των αγώνων μία ώρα πριν την εκκίνηση του αγωνίσματός τους.
Για τους συμμετέχοντες δεν υπάρχει οικονομική επιβάρυνση .
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ - ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ:
Λιούμπας Ιωάννης Μέλος του Δ.Σ του ΣΕΓΑΣ 6974649160.
Ζορμπάς Σταύρος Τεχνικός σύμβουλος 6947600430.
Ἀγουροξυπνημένος ὅλος ὁ κόσμος. Πολλοί ὀσμίστηκαν τό θάνατο. Μά οἱ περισσότεροι τό ἔβγαζαν ἀπ’ τό μυαλό τους. «Ἕνα χωριό ὁλόκληρο»! ‘H πρωτοφανής ἀγριότητα τῶν προηγούμενων ἡμερῶν δέ στάθηκε ἱκανή νά τούς ἐμβάλλει τήν ἀπειλή πού ἦταν ὀλοφάνερη. Τούς μάζεψαν στ᾽ ἁλώνια ψηλά σέ δυάδες καί μέ προτεταμένα τά ὅπλα. Ἔντρομες οἱ γυναῖκες, κάνοντας τό σταυρό τους, ἀκουλουθοῦσαν. Μία ἀπ’ αὐτές, ἡ μάνα τοῦ Παπαδημήτρη, δέν ἄντεξε. Ὁ φόβος πού τήν ἔλυωνε, τά πολλά χρόνια, ἡ ἀνηφόρα μέ τήν ἀπειλή τοῦ κοντακιοῦ τοῦ ὅπλου πού ἔπεφτε σέ πλάτες καί πόδια, τή σώριασε στό χῶμα. Ἔτρεξαν οἱ ἄλλες, μά ἦταν ἀργά. ‘H γερόντισσα, ἡ Φωτεινή Χατζηντίναινα, ἦταν νεκρή. Σχεδόν τήν ἄφησαν μόνη. Στόν κρανίου πλέον τόπο χώρισαν τά γυναικόπαιδα σπρώχνοντας, καί βρίζοντας τά ὡδήγησαν στο δρόμο για τό Καστρί. Παρέμειναν ἐκεῖ 2-3 στρατιῶτες με προτεταμένα τά ὅπλα. Τούς ἄνδρες ὅλους, μέ δεμένα τά χέρια τούς ὁδήγησαν στό ἁλώνι τοῦ Κολυφοῦ καί τούς ἔσπρωξαν στό κάτω μέρος κι ἀπέναντι, ὥστε νά φαίνονται ἀπό ψηλά. Ὅλοι συνωστίζονταν ὁ ἕνας κοντά στόν ἄλλο, χωρίς μιλιά. ‘H πνοή τοῦ θανάτου τούς ἄγγιξε καλά, τήν ἔνοιωθαν. Ἀνάμεσά τους μερικά νεαρά παιδιά πιασμένα στά χέρια τῶν πατεράδων τους πού τά ἔδιναν κουράγιο: «μή φουβᾶσι ρέ, δέ μᾶς κάμνουν τίπουτα». Ἕνας στρατιώτης τά ἐντόπισε: Βασίλειος Σαμαρᾶς, Βασίλειος Καμμούδης καί Παναγιώτης Τσάγκας. Τούς πῆγαν στόν ἀξιωματικό. Τούς ρώτησε πόσων ἐτῶν εἶναι, εἶπαν 14 καί τούς ἔδιωξε: Μama, mama, στή μαμά σας. Ξαφνικά θόρυβος. Σηκωτό παίρνουν κάποιο, πάνω στόν ὁποῖο βρῆκαν πιστόλι. Τόν πῆγαν στόν ἀξιωματικό κι αὐτός τόν ρώτησε ποῦ τό βρῆκε
Ἐκεῖ παραπέρα, στό ἴδιο ἁλώνι, ἦταν καθισμένος ἕνας Γερμανός στρατιώτης μέ τό πολυβόλο νά τούς σκοπεύει. Ὁ Γερμανός ἀξιωματικός ἤξερε λίγα σπασμένα ἑλληνικά. Σήμερα δέν εἶχαν διερμηνέα. Δέν ἤθελαν ἕναν ἐπίσημο μάρτυρα τοῦ ἀνοσιουργήματος πού θά ἔκαμναν σέ λίγο.Ὅταν μπῆκαν στό χωριό, πῆραν ἀπό τήν κοινότητα τό Δημοτολόγιο. Στή συνάθροιση αὐτή ὁ ἀξιωματικός ζήτησε τόν Πρόεδρο. Ἀπών. Φώναξαν τόν Ἀντιπρόεδρο. Ὁ ἄτυχος Γιῶργος Πατσιᾶς ἀνέβηκε στό ψήλωμα, πῆρε τό βιβλίο. Τοῦ ὑπέδειξαν νά διαβάζει μόνο ἐκείνους πού γεννήθηκαν ἀπό τό 1880 μέχρι τό 1925: ἀπό 16 μέχρι 60 ἐτῶν. ‘H διαδικασία αὐτή, τό πόσοι καί ποιοί θά ἐκτελεσθοῦν, ποιοί θά ἐξαιρεθοῦν ἀνῆκε ἀποκλειστικά στή διάκριση καί εὐχέρεια τοῦ ἐπικεφαλῆς ἀξιωματικοῦ. Διάβασε τά ὀνόματα φωναχτά. Ἄκρα τοῦ τάφου σιωπή. Στό τέλος ἔκλεισε τό βιβλίο καί τό ἔδωσε στό Γερμανό. Αὐτός ἀφοῦ τό πῆρε, τοῦ ἔδωσε δυό σπρωξιές κι ἐκεῖνος κύλησε πρός τά κάτω, στό σύνολο τῶν μελλοθάνατων. Μαζί μέ τούς κατοίκους τῶν χωριῶν ὑπῆρχαν καί ἀρκετοί ἑτεροδημότες. Κι αὐτούς τούς συμπεριέλαβαν στούς μελλοθανάτους. Καί μόνο ἡ παρουσία τους θεωρήθηκε ἐνοχή.
Μετά τό φονικό οἱ Γερμανοί στρατιῶτες πέρασαν ἀπό τά σπίτια, ἄνοιξαν τίς αὐλές νά φύγουν τά ζῶα. Ζωόφιλοι οἱ μισάνθρωποι ἐγκληματίες.
Πῶς μπορεῖ κανείς νά φαντασθεῖ τό ἀδιανόητο; Δύο ὁλόκληρα χωριό πεσμένα μέ τά μοῦτρα σέ ἕνα στρέμμα χωράφι, πάνω στό ὁποῖο εἶναι ἀραδιασμένη ἡ ζωή τοῦ τόπου νεκρή, κερωμένη καί παγωμένη στήν Ὀκτωβριανή παγωμένη ὀμίχλη. Πατέρας μέ τέσσερα παιδιά καί τέσσερες γαμπρούς. Παπποῦς μέ ὅλα τά παιδιά κι ἐγγόνια, ἐκεῖ κατάχαμα ὁριζοντιωμένοι μέ τά μάτια τους ἀνοιχτά, γεμάτα δάκρυα. Παραπέρα νιόπαντρη, πού σέ λίγο θά γεννήση τό «κοιλάρφανο», ξεσκίζεται. Πιό πέρα μάνα παιδιῶν μόνη πλέον καί ἔρημη, χωρίς ἄντρα, μέ δυό μποχτσιάδες στά χέρια. Τί νά τήν κάνει τή ζωή. Ὅλες κι ὅλα φαίνονται σαλεμένα. Ἀκόμη καί τόν τόπο σκότωσαν. Οἱ κραυγές «μᾶς σκότουσαν» δέν εἶναι σχῆμα λόγου. Ὄντως μαζί μέ τούς φονευθέντες πέθαναν ὅλοι: παπποῦδες, μάνες, γυναῖκες, παιδιά, ἀκόμη κι ἐκεῖνα πού δέ γεννήθηκαν. Μιά μόνο κραυγή, μιά οἰμωγή ἔσκιζε ὅλων τά στήθη:
ΠΡΩΤΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΘΥΣΙΑΣ ΜΑΡΤΥΡΙΚΩΝ ΚΕΡΔΥΛΛΙΩΝ :
Ιδιαίτερη Συγκίνηση σήμερα στο Μαρτυρικό Χωριό των Κερδυλλίων Σερρών Δήμου Αμφίπολης Σερρών .
Σήμερα Κυριακή 08 Οκτωβρίου 2017 , λίγες ημέρες πριν την μαύρη επέτειο της 17 ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1941 - της Μαζικής Εκτέλεσης 250 Κερδυλλιωτών και του Ολοκαυτώματος των Δυο Χωριών Άνω και Κάτω Κερδυλλίων από τα Γερμανικά στρατεύματα κατοχής , πραγματοποιήθηκε ο Πρώτος Αγώνας Θυσίας Κερδυλλίων!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΒΟΗΘΗΣΑΝ - ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΝ ΚΑΙ ΠΑΡΕΣΤΗΣΑΝ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΑΥΤΗ!
http://prototosagonasthisiaskerdili.blogspot.com/
ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΣΑΜΕ!
17η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1941
Η Μαζική Εκτέλεση των 250 Ελλήνων - Μακεδόνων -Σερραίων -Ορθοδόξων Κερδυλλιωτών και το Ολοκαύτωμα των Δύο Χωριών Άνω Κερδυλλίων και Κάτω Κερδυλλίων από τα Γερμανικά Στρατεύματα Κατοχής
(Κείμενο Γεωργίου Κ. Κυρμελή " από το Βιβλίο "Η Ιστορία των Κερδυλλίων")
Τή νύχτα, βαθειά χαράματα Παρασκευῆς, τῆς 16 Ὀκτωβρίου, μέ τρία αὐτοκίνητα μετακινήθηκε τό γερμανικό Τάγμα τοῦ Σταυροῦ στήν περιοχή τοῦ Τσάγεζι. Τό ἕνα σταμάτησε στό Στόβουλο156 καί ξεφόρτωσε τούς πάνοπλους Γερμανούς στρατιῶτες. Τό ἄλλο σταμάτησε πρίν τό Τσάγεζι, ἐκεῖ πού σήμερα εἶναι ἡ στροφή γιά τά χωριά καί τό τρίτο τράβηξε πρός Εὐκαρπία. Μά στό Χάντακα157 σταμάτησε καί ξεφόρτωσε. Δύο λόχοι. Γύρω στά 400 ἄτομα. Πῆραν τά μονοπάτια-τά ἤξεραν κι ἀπ’ τίς ἄλλες φορές- καί σάν κλέφτες τή νύχτα, κύκλωσαν πρωί-πρωί τά χωριά. Ἔκαναν τρεῖς ζῶνες, ὥστε νά καστατεῖ ἀδύνατη ἔστω καί μιά διαφυγή. Οὔτε τά σκυλιά τῶν κοπαδιῶν τούς πῆραν χαμπάρι. Ἕξι ἡ ὥρα βγῆκε νά κατουρήσει ὁ Νάκος Κωστούδης καί τούς εἶδε-μές στό μισοσκόταδο. Στις ἑπτά ἡ ὤρα εἶχαν πλημμυρίσει καί τά δυό χωριά. Τό σχέδιο ὅμοιο. Μέ φωνές καί χτυπήματα στίς πόρτες σήκωσαν ὅλους τούς κατοίκους.
- Καλά ἔλεγα ἐγώ νά μήν ἔρθω ψές τό βράδυ, μονολογοῦσε ὁ ἕνας.
- Γιατί ρέ νά μή γυρίσω πίσου; ὁ ἄλλος πού κατεβάζοντας τό γάλα καί τούς εἶδε ἀπό μακρυά.-« Ἄς εἶνι, τί θά μι κάνουν; κι ἄλλ᾽ φουρά ἦρταν».
Ἀγουροξυπνημένος ὅλος ὁ κόσμος. Πολλοί ὀσμίστηκαν τό θάνατο. Μά οἱ περισσότεροι τό ἔβγαζαν ἀπ’ τό μυαλό τους. «Ἕνα χωριό ὁλόκληρο»! ‘H πρωτοφανής ἀγριότητα τῶν προηγούμενων ἡμερῶν δέ στάθηκε ἱκανή νά τούς ἐμβάλλει τήν ἀπειλή πού ἦταν ὀλοφάνερη. Τούς μάζεψαν στ᾽ ἁλώνια ψηλά σέ δυάδες καί μέ προτεταμένα τά ὅπλα. Ἔντρομες οἱ γυναῖκες, κάνοντας τό σταυρό τους, ἀκουλουθοῦσαν. Μία ἀπ’ αὐτές, ἡ μάνα τοῦ Παπαδημήτρη, δέν ἄντεξε. Ὁ φόβος πού τήν ἔλυωνε, τά πολλά χρόνια, ἡ ἀνηφόρα μέ τήν ἀπειλή τοῦ κοντακιοῦ τοῦ ὅπλου πού ἔπεφτε σέ πλάτες καί πόδια, τή σώριασε στό χῶμα. Ἔτρεξαν οἱ ἄλλες, μά ἦταν ἀργά. ‘H γερόντισσα, ἡ Φωτεινή Χατζηντίναινα, ἦταν νεκρή. Σχεδόν τήν ἄφησαν μόνη. Στόν κρανίου πλέον τόπο χώρισαν τά γυναικόπαιδα σπρώχνοντας, καί βρίζοντας τά ὡδήγησαν στο δρόμο για τό Καστρί. Παρέμειναν ἐκεῖ 2-3 στρατιῶτες με προτεταμένα τά ὅπλα. Τούς ἄνδρες ὅλους, μέ δεμένα τά χέρια τούς ὁδήγησαν στό ἁλώνι τοῦ Κολυφοῦ καί τούς ἔσπρωξαν στό κάτω μέρος κι ἀπέναντι, ὥστε νά φαίνονται ἀπό ψηλά. Ὅλοι συνωστίζονταν ὁ ἕνας κοντά στόν ἄλλο, χωρίς μιλιά. ‘H πνοή τοῦ θανάτου τούς ἄγγιξε καλά, τήν ἔνοιωθαν. Ἀνάμεσά τους μερικά νεαρά παιδιά πιασμένα στά χέρια τῶν πατεράδων τους πού τά ἔδιναν κουράγιο: «μή φουβᾶσι ρέ, δέ μᾶς κάμνουν τίπουτα». Ἕνας στρατιώτης τά ἐντόπισε: Βασίλειος Σαμαρᾶς, Βασίλειος Καμμούδης καί Παναγιώτης Τσάγκας. Τούς πῆγαν στόν ἀξιωματικό. Τούς ρώτησε πόσων ἐτῶν εἶναι, εἶπαν 14 καί τούς ἔδιωξε: Μama, mama, στή μαμά σας. Ξαφνικά θόρυβος. Σηκωτό παίρνουν κάποιο, πάνω στόν ὁποῖο βρῆκαν πιστόλι. Τόν πῆγαν στόν ἀξιωματικό κι αὐτός τόν ρώτησε ποῦ τό βρῆκε
- Ἐσεῖς μοῦ τό δώσατε, μοῦ τό ἐπιστρέψατε.
Ὁ Νῖκος Εὐθυμίου, δασικός, δημόσιος ὑπάλληλος. Τοῦ τό ἔδωσε πίσω καί τόν ἔδιωξε στό κρατητήριο τῆς Κοινότητας μέχρι πέρατος τῆς «διαδικασίας». Μαζί μέ τό Δάσκαλο, τόν Κώστα Γκουβέτα καί τόν Παπαδημήτρη, χώρισαν καί 15 γέροντες ὑπερήλικες καί τούς πῆγαν καί τούς ἔκλεισαν στήν Κοινότητα, μέσα, ὄχι ἔξω.
Ἐκεῖ παραπέρα, στό ἴδιο ἁλώνι, ἦταν καθισμένος ἕνας Γερμανός στρατιώτης μέ τό πολυβόλο νά τούς σκοπεύει. Ὁ Γερμανός ἀξιωματικός ἤξερε λίγα σπασμένα ἑλληνικά. Σήμερα δέν εἶχαν διερμηνέα. Δέν ἤθελαν ἕναν ἐπίσημο μάρτυρα τοῦ ἀνοσιουργήματος πού θά ἔκαμναν σέ λίγο.Ὅταν μπῆκαν στό χωριό, πῆραν ἀπό τήν κοινότητα τό Δημοτολόγιο. Στή συνάθροιση αὐτή ὁ ἀξιωματικός ζήτησε τόν Πρόεδρο. Ἀπών. Φώναξαν τόν Ἀντιπρόεδρο. Ὁ ἄτυχος Γιῶργος Πατσιᾶς ἀνέβηκε στό ψήλωμα, πῆρε τό βιβλίο. Τοῦ ὑπέδειξαν νά διαβάζει μόνο ἐκείνους πού γεννήθηκαν ἀπό τό 1880 μέχρι τό 1925: ἀπό 16 μέχρι 60 ἐτῶν. ‘H διαδικασία αὐτή, τό πόσοι καί ποιοί θά ἐκτελεσθοῦν, ποιοί θά ἐξαιρεθοῦν ἀνῆκε ἀποκλειστικά στή διάκριση καί εὐχέρεια τοῦ ἐπικεφαλῆς ἀξιωματικοῦ. Διάβασε τά ὀνόματα φωναχτά. Ἄκρα τοῦ τάφου σιωπή. Στό τέλος ἔκλεισε τό βιβλίο καί τό ἔδωσε στό Γερμανό. Αὐτός ἀφοῦ τό πῆρε, τοῦ ἔδωσε δυό σπρωξιές κι ἐκεῖνος κύλησε πρός τά κάτω, στό σύνολο τῶν μελλοθάνατων. Μαζί μέ τούς κατοίκους τῶν χωριῶν ὑπῆρχαν καί ἀρκετοί ἑτεροδημότες. Κι αὐτούς τούς συμπεριέλαβαν στούς μελλοθανάτους. Καί μόνο ἡ παρουσία τους θεωρήθηκε ἐνοχή.
Τό ἴδιο καί Στά Κάτω Κερδύλλια. Ἐκεῖ μαζεύτηκαν στίς Περιστεριές. Ἐδῶ ξεφόρτωσαν αὐτούς πού κρατοῦσαν στό Σταυρό (Σκόρδα Τάσο καί Θεόδωρο, Μουρμούρη,-Ὄχι τόν Κίκυρα. Αὐτός εἶχε μεταφερθεῖ στή Θεσ/νίκη, στό Ἑπταπύργιο (Γεντί Κουλέ) ὅπου καί ἐκτελέσθηκε158. Μαζί μ᾽ αὐτούς κατέβασαν καί τούς Μουλλᾶ,Στοϊλούδη καί Χατζούδη, ἀπό τό πάνω χωριό.159
Τό ἀπάνθρωπο τῶν Γερμανῶν σοῦ ἔκοβε τήν ἀνάσσα. Στό χωριό τήν προηγούμενη μέρα, στίς 16, ἦρθε ἕνας παπᾶς ἀπό τήν Κάρυανη: Παπαχριστόδουλος Δημανίδης. Ἕνας ἀγαθός λευίτης. Ἔφερε τά δυό του παιδιά, παληκαράκια, πού ἔπασχαν ἀπό ἐλονοσία. Καίγονταν στόν πυρετό. Τἄφερε γιά τό κλῖμα, τόν καθαρό ἀέρα, ἀλλά καί γιά νά τά γλυτώσει ἀπό τούς Βουλγάρους. Κατάκοιτα τά παιδιά, ἄρρωστα τοῦ θανατᾶ, δέν ἀπετέλεσαν ἐξαίρεση παρά τίς παρακλήσεις καί τά δάκρυα τοῦ ἱερέα.
Ἐδῶ τά ὀνόματα τά διάβασε ὁ δάσκαλος τοῦ χωριοῦ Ἰωάννης Μαρσέλος.
Ἔβγαλαν ἀπό τό σύνολο τούς νεαρούς Βάγιο Θεοδόση, Γιάννη Εὐαγγελούδη καί Σταῦρο Χούπη, πού μεγαλόδειχναν καί τούς λίγους ὑπερήλικες γέροντες καί ὅλους τούς ἔκλεισαν στό Σχολεῖο. Τούς ὑπόλοιπους τούς ὡδήγησαν στό γνωστό μας τόπο τοῦ μαρτυρίου τους, στίς Κοῦτρες. ΩΡΑ 9 π.μ. Ξαφνικά ἔλαμψε στό μουντό οὐρανό μιά φωτοβολίδα μέ κόκκινο χρῶμα. Ἦταν τό σύνθημα. Χωρίς διαταγές τά πολυβόλα ἄρχισαν νά ξερνοῦν τό θάνατο καί στά δυό χωριά. Θερίζουν κορμιά πού πέφτουν τό ἕνα πάνω στό ἄλλο. Βόγγοι θανατεροί, κραυγές πού σκίζουν τήν πλαγιά καί πού σιγά-σιγά καταλαγιάζουν ἀδύναμες. Ὁ θάνατος ἦρθε πολύ γρήγορα. Γιά νά ὁλοκληρωθεῖ μετά ἀπό λίγο μέ τή χαριστική βολή. Δέν ὑπῆρχε καμιά διαφυγή σωτηρίας. Κάποιο παληκάρι, ὁ Στεργιανός, ἔκανε ἕνα ἀπονενοημένο ἐγχείρημα: ὥρμησε πρός τά πάνω νά ξεφύγει, μά ἡ ριπή τόν βρῆκε ἀμέσως.Ἴσως ἄν ὅλοι ὡρμοῦσαν, κάποιοι θά γλύτωναν. Tό μοναδικό αὐτό πτῶμα βρέθηκε ἀπ’ τούς γέροντες λίγο παραπάνω καί μεταφέρθηκε μαζί μέ τά ἄλλα.
Μετά τό φονικό οἱ Γερμανοί στρατιῶτες πέρασαν ἀπό τά σπίτια, ἄνοιξαν τίς αὐλές νά φύγουν τά ζῶα. Ζωόφιλοι οἱ μισάνθρωποι ἐγκληματίες.
Πέρασαν λίγες στιγμές. Τότε οἱ στρατιῶτες πού φύλαγαν τά γυναικόπαιδα εἶπαν σ᾽ ὅλους νά πᾶν στά σπίτια τους καί νά πάρουν ὅ,τι καί ὅσα πράγματα μποροῦν, γιατί θά κάψουν τά χωριά. Τό ἀνθρωπομάνι αὐτό, τό συντριμμένο, σάν ἀπό ἔνστικτο, ζωντάνεψε καί ὁρμησε στά σπίτια. Τά εἶχαν χαμένα. ‘H ψυχή ἔφθασε στό στόμα: τί νά πρωτοπάρουν, τί ν’ ἀφήσουν; Ἔκαμαν μποξιάδες160 κι ἔβαλαν μέσα ὅ,τι ἔβρισκαν μπροστά τους. Φόρτωσαν ἀπό ἕναν στά παιδιά μικρά-μεγάλα κι ἀπό κεῖ γιά τό Καστρί. Μά σταμάτησαν στό δρόμο καί στό λάκκο, παρακάτω, στόν Τοπουλᾶ.
Σχεδόν ἀμέσως οι Γερμανοί περνώντας ἀπό κάθε σπίτι χωριστά ἔριχναν μιά ἐμπρηστική σκόνη καί ἄναβαν φωτιά. Κόλαση σέ ἕνα λεπτό. Τά σπίτια λαμπάδιασαν ἀμέσως. Φλόγες κατάτρωγαν τά πάντα φωτίζοντας τόν οὐρανό μέρα μεσημέρι· ὁ καπνός σκέπασε τά πάντα κάνοντας τήν ἀτμόσφαιρα ἀποπνικτική. Ἦταν τόσος πού φαίνονταν ὄχι ἀπλῶς ἀπό τά ἀπέναντι χωριά, μά ἀπό πολύ μακρυά. Θυμᾶμαι, στά Στεφανινά, ὁ κόσμος ψιθύριζε πώς κάτι κακό γίνεται. Τέτοια φωτιά δέν εἶχαν ματαδεῖ. Κάηκαν σπίτια 114. Ἐξαίρεση μία καί στά δυό χωριά: οἱ Ἐκκλησίες.
Στό Κάτω χωριό ἔβγαλαν ὅλο τόν κόσμο, τόν ἀνέβασαν πρός τό ξέφωτο, δίπλα στήν Ἐκκλησία τοῦ Ἁγ. Γεωργίου καί τούς ἀνάγκασαν νά πάρουν τόν κατήφορο μέ τό δρομάκι πρός τό Καστρί. ‘H ἴδια διαδικασία κι ἐδῶ. Κανείς δέν τολμοῦσε νά πάει στά πτώματα. Οἱ Γερμανοί, μετά τή δολοφονία καί τή χαριστική βολή, ἔβγαλαν τούς κρατούμενους ἀπό τήν Κοινότητα στά Ἄνω Κερδύλλια, τό ἴδιο καί στά Κάτω καί τούς ἔφεραν στόν τόπο μέ τά πτώματα. Τούς διέταξαν νά τά θάψουν. Ἐκεῖνοι ὅμως ἔψαχναν τούς δικούς τους. Δυό ριπές τούς συνέφεραν. Πῆραν φτιάρια κι ἄρχισαν νά σκάβουν. Μά δέ σκάβονταν ὁ τόπος, ἦταν σχεδόν λάσπη. Ἔξυσαν τά χόρτα, μιά πιθαμή, τοποθέτησαν κολλητά σχεδόν ὅλα τά πτώματα καί τά παράχωσαν. Ἐδώ φαίνονταν ἕνα χέρι, παραπέρα ἕνα πόδι μέ τό παπούτσι, πιό ἐκεῖ γλύστρησε τό χῶμα καί φάνηκε τό κεφάλι. Πῆγαν στά καμμένα σπίτι κι ὅπου ἀλλοῦ καί κουβάλησαν λαμαρίνες. Μ᾽ αὐτές σκέπασαν τά πτώματα κι ἔρριξαν ἀπό πάνω καί στα ἄκρα λίγο χῶμα. Ποῦ καιρός γιά ταφή! Ἔφθασαν σέ λίγο τρεῖς χωροφύλακες ἀπό τήν Εὐκαρπία καί βοήθησαν στό ἔργο τῆς «ταφῆς».
Ὅλα αὐτά γίνονταν ἀπό τίς 9 τό πρωί μέχρι τίς 2 τό μεσημέρι.Τά ἴδια καί στά Κάτω. Ὁ κόσμος πίσω ἀπό τόν Ἁηγιώργη. Ὥρμησαν κι αὐτοί στό σύνθημα τοῦ Γερμανοῦ στρατιώτη πρός τά σπίτια τους. Φορτώθηκαν ὅ,τι μπόρεσαν καί πῆραν τό δρόμο γιά τό Καστρί. Τό ἴδιο φρικτό θέαμα μέ τούς ἀνθρώπους τῶν Ἄνω. Κάηκαν σπίτια 65.
Τήν ἄλλη μέρα ἔγινε τό μέγα πένθος καί ὁ μεγάλος θρῆνος: ἡ ἀναγνώριση τῶν πτωμάτων. ‘H γραφίδα τοῦ συγγραφέα δέν μπορεῖ νά περιγράψει τό θρῆνο, τόν ὀδυρμό, τούς γόους καί τούς κοπετούς. Τό σκίσιμο τῶν ρούχων, τῶν προσώπων, τίς κραυγές καί τά ἀγκαλιάσματα τῶν νεκρῶν συζύγων, πατεράδων, παππούδων, ἀδελφῶν... καί...τόν ἀπόχωρισμό.
Πῶς μπορεῖ κανείς νά φαντασθεῖ τό ἀδιανόητο; Δύο ὁλόκληρα χωριό πεσμένα μέ τά μοῦτρα σέ ἕνα στρέμμα χωράφι, πάνω στό ὁποῖο εἶναι ἀραδιασμένη ἡ ζωή τοῦ τόπου νεκρή, κερωμένη καί παγωμένη στήν Ὀκτωβριανή παγωμένη ὀμίχλη. Πατέρας μέ τέσσερα παιδιά καί τέσσερες γαμπρούς. Παπποῦς μέ ὅλα τά παιδιά κι ἐγγόνια, ἐκεῖ κατάχαμα ὁριζοντιωμένοι μέ τά μάτια τους ἀνοιχτά, γεμάτα δάκρυα. Παραπέρα νιόπαντρη, πού σέ λίγο θά γεννήση τό «κοιλάρφανο», ξεσκίζεται. Πιό πέρα μάνα παιδιῶν μόνη πλέον καί ἔρημη, χωρίς ἄντρα, μέ δυό μποχτσιάδες στά χέρια. Τί νά τήν κάνει τή ζωή. Ὅλες κι ὅλα φαίνονται σαλεμένα. Ἀκόμη καί τόν τόπο σκότωσαν. Οἱ κραυγές «μᾶς σκότουσαν» δέν εἶναι σχῆμα λόγου. Ὄντως μαζί μέ τούς φονευθέντες πέθαναν ὅλοι: παπποῦδες, μάνες, γυναῖκες, παιδιά, ἀκόμη κι ἐκεῖνα πού δέ γεννήθηκαν. Μιά μόνο κραυγή, μιά οἰμωγή ἔσκιζε ὅλων τά στήθη:
«ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΣΑΝ»
Ὠιμέ, ἀλοίμονο! Ποιός θά μπορέσει ποτέ νά περιγράψει τήν τραγωδία αὐτή! Μόνο ἕνας μέγιστος συγγραφέας κι ἕνας γίγαντας καλλιτέχνης. ‘H φράση αὐτή εἶναι ἡ πεμπτουσία τοῦ μεγάλου κακοῦ καί πρώτου, πού ἔμεινε ἀνεξίτηλο στίς ψυχές καί στά βλέμματα τῶν ἀνθρώπων τῶν χωριῶν μας.Ἕνας σπαραγμός πού διαρκεῖ καί διαρκεῖ καί σήμερα στά μάτια καί τίς ψυχές τῶν μετά ἀπό τρεῖς γενιές νέων, μικρῶν Κερδυλλιωτῶν. Εἴθε νά μή χαθεῖ, νά μή ξεχασθεῖ: « Ὅταν μᾶς σκότωσαν».
Ὅλα τά ἄλλα εἶναι περιττά.
.............................................................
ΠΡΩΤΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΘΥΣΙΑΣ ΜΑΡΤΥΡΙΚΩΝ ΚΕΡΔΥΛΛΙΩΝ :
Ιδιαίτερη Συγκίνηση σήμερα στο Μαρτυρικό Χωριό των Κερδυλλίων Σερρών Δήμου Αμφίπολης Σερρών .
Σήμερα Κυριακή 08 Οκτωβρίου 2017 , λίγες ημέρες πριν την μαύρη επέτειο της 17 ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1941 - της Μαζικής Εκτέλεσης 250 Κερδυλλιωτών και του Ολοκαυτώματος των Δυο Χωριών Άνω και Κάτω Κερδυλλίων από τα Γερμανικά στρατεύματα κατοχής , πραγματοποιήθηκε ο Πρώτος Αγώνας Θυσίας Κερδυλλίων!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΒΟΗΘΗΣΑΝ - ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΝ ΚΑΙ ΠΑΡΕΣΤΗΣΑΝ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΑΥΤΗ!
http://prototosagonasthisiaskerdili.blogspot.com/
.............................................................
Ο Κερδυλλιώτης κ. Μαγουλάς - Βασιλικούδης Νικόλαος (τ. Γραμματέας Σχολής Καλών Τεχνών Α.Π.Θ)
http://giatonpaterapoudengnorisame.blogspot.com/
......................
Επιμέλεια - Φωτογραφίες -Video - blog : π. Μιχαήλ Θεοχαρίδης
Επιμέλεια - Φωτογραφίες -Video - blog : π. Μιχαήλ Θεοχαρίδης
